Pintura Neoklasikoa

Neoklasizismoko arte guztien artean pintura da estetika berezia izateko zailtasun gehien aurkitu zuena. Horretarako arrazoi bat antzinateko ereduen falta da, gutxi batzuk bakarrik agertu zirelako indusketetan. Portzelanako dekorazioa keta baxuerliebeak erreferentzia bakarrak dira.

Mugimendu honetako ezaugarriak dira:
-Koloreko efektuak errefusatzen dituzte eta baita konposaketa barrokoak eta pintura simetrian eta arrazoian oinarritua egongo da.
-Antzinako eskulturako azalen perfekzioa konbinatzen da Rafaelen pinturarekin.
-Emaitza lan hotza da, sakontasunik gabekoa, urruna, erliebe zaharren emaitza bezala.
-Pintura eklektikoa zen, gehiegizko detaileak eliminatuz gaiaren garrantzia azpimarratzeko.

-Helburua gizartea berritze azen hiritarrei literatura klasikoan agertzen diren ereduak irudikatuz.
Artista nagusien artean Jacques Louis David eta Ingres ditugu.

David-ek estetika neoklasikoa irudikatu zuen Horaziotarren Juramentua bezalako lanetan edo Napoleon Josefina koroatzen. Espazio zehatza sortu zuen zeinetan pertsonaiak lehen planoan agertzen diren. Marrazkia nagusitzen da. Dekorazio falta dago. Argia hotza da eta zehaztasun arkeologikoek gustu neoklasikoa definitzen dute. Irudien gaiak erreferentzia egiten die heroien keinuei zeinetik morala atera behar den, hauek zaharrak izanik edo ez.

Konklusio moduan, estilo neoklasikoa mitologian inspiratzen da eta batzuetan kopiatzen dute, horregatik gai historiko eta mitologikoak ugariak dira. Biluziak nagusitzen dira, greziar estiloan eta jarrera handia et ahotza da, oso pentsatua eta akademiaren eraginpean. Normaz beteriko arte bat da, non marrazkia garrantzitsua da, kolorea bigarren mailako elementutzat hartzen den bitartean. Normalean mugimendutik separatzen da, hau agertzen denean, izoztuta dagoela dirudi eta orekatua eta prebisiblea da.