Futurismoa

Italiar futurismoa abangoardia bezala kontsidera daiteken lehen mugimendua da. Artearekin helburu ideologikoa zuen kultura sakonki hunkitu zuela, baita giza ohituretan ere, lehenaldia ukatzen duelako hau ordezkatzeko estilismo eta ikerketa teknikoaz. Ofizialki hasi zen Marinettiren manifestuarekin 1909an eta sinatu zuten Ballak, Carrak, Boccionik, Russolok eta Sofficik.

Abangoardiako mugimenduak oso garatuak ez dauden herrien ezaugarriak dira eta hauetan mugimendu agertzen da iraultza bezala kultura ofizialarena urrean, normalean moderatu adela, eta mugimendu politiko progresistarekin aliatzen dira. Iraultzaile izateko gogo aizan arren, haien esfortzua polemikoagoa da. Futurismoko manifestuan hiri historikoen eta museoen desagerpena aipatzen dut ehiri berria, imajinatua, mugimenduan dagoen makina baten mesedean. Haien iraultza industriala edo teknologikoa da, hau da, iraultza burges bat. Zibilizazio berrian artista intelektualek jenioa irudikatzen dute.

Futuristek haien burua definitzen zuten erromantizismoarena urkakoa bezala, eta haien animoa jarraitun ahi dute beraz haien lanak hunkigarriak dira. Zientzia eta teknika goraipatzen dituzte baina ez daude interesatua klangile klasearen borrokan eta abangoardiako intelektualak ikusten dituzte etorkizuneko aristokrazia bezala. Politikan aukeratu behar dutenean nazionalismoan ahiago dute. Mugimendua Lehen Mundu Gerraren amaiera arte iraun zuen baina ondoren disolbatu zen. Mugimenduko ezaugarriak dira haien interesa artean baina abiaduraren edertasuna keta gerra goraipatzen dute. Mugimendu fisikoa, abiadura agertzen bada, batasuna ematen dion faktorea da eta objektua, espazioa eta ohiko kulturaren eliminazioa posible egiten du. Errealitatearen batasuna ez da ekoiztu behar pentsamenduetan, sentsazioetan baizik eta ere hunkigarri batean. Artistak dinamismoa azpimarratu behar du hau hunkigarria egiteko.

Futurismoa

View more presentations from mfresnillo.