Julio González burdinarekin lan egin zuen gaztea zenetik baina bere lanak lantegi batean Lehen Mundu Gerra bitartean bere teknika eraldatu zuen. Honekin konturatu zen eskultura egitea ez dela bakarrik pentsatutako forma bat sortzea, prozedura bat baizik. Mailua baztertu zuen bere ordez metaleko zatiak soldatzen hasteko nahi zuen irudia lortu arte.
Abangoardietako esperimentazioari jarraituz materiako collagea egiten hasi zen: koherenteak zein koherentziarik gabeko elementuak gaineratuz. Lortutako emaitza justifikatzen duen elementu bakarra da honen onarpena edo ez.
Konstruktibismoko eraginak nabaritzen dira, Malevitch edo Moholy -Nagi-renak. Hauentzat arte garaikidea industriako gizartekoarena da eta horregatik materialak eta egiturak garaikoak dira. Dadaismoko ready made-en eragina nabaria da ere, askotan industrian desetxaturiko materialak erabiltzen dituelako bere sortzeko prozeduran erabiltzen baditu ere. Surrealismo bezala, obreei bultzada berria ematen die.
Bere obran hiru etapa bereizten dira: lehenean anekdota nagusitzen da, ere tradizional batean; bigarrenean eskultura teknikoagoa egiten zuen eta bolumeneko ikerketak egiten hasten dira, gehienetik gutxienera joaten; hirugarrenean esperimentazioarekin hasten da: Afrikako zibilizazioengana jotzen du inspirazioaren bila, artelanak ez ezik eguneroko tresnak ere kontutan hartzen. Azken etapa honetan surrealismoan sartzen da, Cactus gizona obrarekin edo Emakumea ispiluan begiratzen. Laburbilduz, aspektu ugariak ukitzen ditu eskultura oso era kontenporaneo batean errepresentatzen eta ausardi handiz forma eboluzionatuak eta konplexuak egiten.
No hay comentarios:
Publicar un comentario